udar mózgu kiedy wraca mowa

Udar lewej półkuli mózgu. Udar mózgu jest nagłym zaburzeniem krążenia krwi w mózgu o charakterze miejscowym. Zaburzenia mogą być spowodowane zarówno przez wylew krwi do mózgu, czym charakteryzuje się udar krwotoczny, jak i przez skrzep, który płynąc wraz z krwią dociera do mózgu, co z kolei jest główną przyczyną powstania 1 z 5 Objawy udaru mózgu. Co 8 minut ktoś w Polsce ma udar. Niewyraźna mowa, zaburzenia widzenia, paraliż rąk i nóg, ból głowy. Tak z czysto teoretycznej strony wygląda. Problem ten coraz częściej dotyka osób młodych. W Polsce rocznie jest to ok. 20 tys. pacjentów. Nie do końca zdają sobie oni sprawę z tego, co im grozi. Udar mózgu- kiedy koniecznie wezwać pomoc! Czas przy udarze mózgu ma kluczowe znaczenia dla zdrowia i życia chorego. Specjaliści są zgodni, że chory ma maksymalnie 4 godziny od pojawienia się pierwszych objawów na wdrożenie odpowiedniego leczenia. W innym przypadku konsekwencje mogą być katastrofalne dla zdrowia i życia chorego. Udar krwotoczny powstaje na skutek wylewu krwi do mózgu, zaś udar niedokrwienny jest efektem zatrzymania dopływu krwi do mózgu. Udar jest groźną w skutkach chorobą, nie zawsze wszystkie jego objawy "chcą sie cofnąć". Zdarzają się sytuacje, że człowiek, który przebył udar, już nigdy nie wróci do pełnej sprawności. Udar mózgu – najczęstsze problemy i wskazówki, cz. I. W Polsce na udar mózgu zapada – zależnie od źródła i przyjętej metodologii - od około 60 tys. do 90 tysięcy osób. Niestety w najbliższych latach należy spodziewać się wzrostu tej liczby, co jest związane zarówno ze starzeniem się naszego społeczeństwa, jak i coraz nonton film lord of the rings return to the king. Źródło: W Polsce co osiem minut ktoś przechodzi udar mózgu. Każdego roku ponad 30 tys. Polaków umiera z powodu udaru mózgu, a kolejnych 40 tys. zmaga się z jego przykrymi skutkami przez długie lata. U osób po czterdziestce udar mózgu jest główną przyczyną inwalidztwa. Całkowite koszty leczenia wtórnych skutków udaru w Polsce to suma rzędu 432 mln złotych, ale niestety na skuteczną terapię często jest już za późno. Udar mózgu powstaje na skutek zaburzenia w krążeniu mózgowym. Nikt nie spodziewa się jego nadejścia, a to, jak będzie wyglądało życie po, zależy przede wszystkim od szybkiej pomocy i podjętego leczenia neurologicznego. Czy wobec tego jesteśmy bezbronni wobec choroby? Czy możemy jakoś ją przewidzieć, by natychmiast zainterweniować? W leczeniu udaru mózgu liczy się każda minuta, dlatego też warto znać pierwsze objawy, by jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Na następnej stronie obejrzysz WIDEO Przeczytaj także: Silne lekarstwo w walce z nowotworem. Zabija komórki raka w ciągu 48 godzin © Artsem Martysiuk / photoXpress Zaburzenia pamięci po udarze mózgu mogą przyjmować wieloraką formę. Ludzie z zaburzeniami pamięci często mają trudności z uczeniem się nowych rzeczy, niekiedy mylą fakty z przeszłości i nie radzą sobie z samodzielnym funkcjonowaniem – zapominają o przyjmowaniu leków, umówionych wizytach, o konieczności wykonywania domowych czynności. Problemy z pamięcią mogą także zaburzać proces rehabilitacji. W miarę upływu czasu i postępu rehabilitacji problemy z pamięcią mogą się wycofać. Niestety, często niektóre problemy pozostają – w takiej sytuacji konieczne jest przyzwyczajenie się do korzystania z zewnętrznych pomocy pamięciowych – notatek, budzika, kalendarza. Co to jest pamięć krótkotrwała i długotrwała? Pamięć krótkotrwała (inne nazwy: pamięć robocza, pamięć operacyjna) – w niej przechowywana jest niewielka liczba informacji (około siedmiu elementów). Kiedy ktoś podaje nam numer telefonu, a my powtarzamy go w myślach szukając w międzyczasie kartki i długopisu – za utrzymanie numeru w pamięci przez te kilka sekund odpowiada właśnie pamięć krótkotrwała. Zapamiętane informacje pozostają w pamięci operacyjnej przez mniej więcej 20 sekund. Następnie informacja zostaje zapomniana lub utrwalona w pamięci długotrwałej. W pamięci długotrwałej przechowujemy informacje przez okres od kilkudziesięciu sekund do wielu lat. Mieszczą się tam wspomnienia, fakty dotyczące naszej biografii, wiedza szkolna, itp. Materiały regularnie powtarzane i dobrze utrwalone mogą być dostępne w naszej pamięci teoretycznie bezterminowo. Dojście do zapamiętanych informacji, które z jakiegoś powodu przestają nam być potrzebne, może z czasem ulec zatarciu. Co to jest amnezja? Jakie są rodzaje amnezji? Utrata pamięci to inaczej amnezja. Amnezja może być przemijająca lub trwała. W zależności od zakresu informacji objętych amnezją można wyróżnić dwa główne typy: W przypadku amnezji następczej (amnesia anterograda) niepamięcią objęty jest czas po urazie mózgu. Osoba z takim typem amnezji dobrze pamięta wszystko, co działo się przed wypadkiem, ale ma problemy z przyswajaniem nowych informacji. W przypadku amnezji wstecznej (amnesia retrograda) zatarciu ulegają informacje zapamiętane przed urazem mózgu. Osoba z takim typem amnezji dobrze zapamiętuje nowe informacje, ale nie pamięta wydarzeń z przeszłości. Nie oznacza to, że amnezja obejmuje cały okres życia przed uszkodzeniem mózgu. Może dotyczyć jakiegoś wycinka czasu lub określonego typu pamięci (np. informacji szkolnych albo pamięci autobiograficznej). Jakie obszary mózgu są odpowiedzialne za pamięć? Zapamiętywanie, przechowywanie, przetwarzanie informacji i wydobywanie z pamięci angażuje wiele części mózgu. Zaburzenia pamięci pojawiają się najczęściej po uszkodzeniu płatów skroniowych i czołowych mózgu, choć mogą wystąpić także po uszkodzeniu struktur mózgu, które na pierwszy rzut oka nie mają z pamięcią nic wspólnego (np. móżdżku lub pnia mózgu). Zaburzenia pamięci mogą dotyczyć tylko wybranego typu informacji – dzieje się tak, ponieważ inne części mózgu odpowiadają za zapamiętywanie numeru telefonu, jeszcze inne – za zapamiętywanie melodii, a jeszcze inne – za pamiętanie o umówionym spotkaniu. Czy problemy z pamięcią to tylko problemy z zapamiętywaniem? Niekoniecznie. Dobra pamięć obejmuje nie tylko umiejętność uczenia się (zapamiętywania), ale także umiejętność wydobywania informacji z pamięci wtedy, kiedy ich potrzebujemy. Czasami nie możemy przypomnieć sobie jakiegoś słowa, choć wiemy, że je pamiętamy (i wiemy, że przyjdzie nam ono do głowy wtedy, gdy już nie będziemy go potrzebować). Mówimy wtedy, że mamy to na końcu języka. Jest to typowy przykład problemów z wydobyciem z pamięci (przypominaniem) potrzebnej informacji. Jak pomóc osobie z zaburzeniami pamięci? Nie podawaj zbyt wielu informacji na raz. Nie popędzaj i nie denerwuj się – niektórzy potrzebują więcej czasu na przypomnienie sobie czegoś. Utrzymuj stały porządek dnia – w miarę możliwości zadbaj o stałe pory posiłków, rehabilitacji, spacerów. Zapisuj i poproś osobę chorą o zapisywanie ważnych informacji. W widocznym miejscu w domu umieść tablicę, na której wszyscy notują wszystko to, co warte jest zapamiętania. Porozkładaj notesy i długopisy w wielu miejscach w domu, niech będą zawsze pod ręką. Wspominaj przeszłość, powtarzaj nowe informacje, oglądajcie razem zdjęcia. Spis rzeczy, które należy zabrać ze sobą wychodząc z domu warto przykleić na drzwiach lub na lustrze. Budzik, telefon komórkowy, kalendarz, minutnik w kuchni, pudełko na leki – to wszystko bardzo przydatne przedmioty. Stopniowo wprowadzaj je w życie osoby chorej. Zobacz także: Udar mózgu, zaraz obok nowotworu i zawału serca, jest jedną z najczęstszych przyczyn przedwczesnej śmierci. W jego przebiegu dochodzi do uszkodzenia obszarów mózgu, odpowiadających za ruch, mowę i sferę poznawczą. Dzięki szybkiej interwencji medycznej udar można opanować i przywrócić u pacjenta utracone funkcje, choć należy pamiętać, że życie po udarze nie jest już takie samo. Nierzadko chorym po incydencie mózgowym trzeba się zajmować, wymaga on opieki zarówno fizjoterapeutycznej, jak i neurologopedycznej. Jak zadbać o taką osobę? Czym jest udar i jak się objawia? Udarem określa się nagłe zaburzenie czynności mózgu, które trwa około doby i może zakończyć się śmiercią. Udary dzielą się na krwotoczne (wylewy) i niedokrwienne (zaburzony jest dopływ krwi do mózgu), a ich skutki są ciężkie do przewidzenia. Częściej występującym rodzajem udaru jest udar niedokrwienny, który uznaje się za nieco lżejszy w swoich skutkach niż wylew. Udar może dotknąć nas w każdym wieku, choć częściej występuje u osób starszych. Warto wiedzieć, jakie są objawy udaru, aby móc udzielić niezwłocznej pomocy medycznej choremu: nagłe zaburzenie czucia z jednej strony ciała, nagłe porażenie połowy ciała, niedowłady, zaburzona mowa (mowa staje się niezrozumiała dla otoczenia, bełkotliwa), chory zachowuje się, jakby był pijany, zaburzenia równowagi, zaburzenie widzenia (często chory widzi podwójnie), bardzo silny ból głowy, czasem utrata – przyczyny Pojawienie się udaru jest stanem zagrożenia życia. Jego przyczyn jest wiele i często nakładają się na siebie. Wśród nich znajdują się: wiek (udary często pojawiają się po 60. roku życia, chociaż nie jest to regułą), nadciśnienie, szczególnie nieleczone, nadwaga, zła dieta, cukrzyca, używki, głównie palenie tytoniu i nadmierne spożywanie alkoholu, choroby serca, choroby naczyń krwionośnych, czynniki genetyczne, rasa – udary częściej dotykają osoby rasy czarnej, płeć – udar występuje częściej u kobiet niż mężczyzn. Jak wygląda życie chorego po udarze? Jakość życia pacjenta po udarze często znacznie się obniża, ponieważ dochodzi do uszkodzenia mózgu, a co z tym idzie – utraty niektórych funkcji związanych z ruchem i samodzielnością. Nierzadko pacjent staje się zależny od osób trzecich. Najczęstszymi skutkami udarów i wylewów (udarów krwotocznych) są: zaburzenia równowagi, niedowłady połowicze lub obustronne, trudności w przyjmowaniu odpowiedniej dla siebie pozycji, zaburzenia mowy, w tym afazja, zaburzenia pamięci, zespoły otępienne. Głównym celem rehabilitacji, zarówno ruchowej, jak i logopedycznej jest odzyskanie przez pacjenta sprawności w zakresie codziennych czynności, takich jak samoobsługa, przemieszczanie się, udział w życiu społecznym i komunikacja z otoczeniem. Warto zaznaczyć, że na sukces pacjenta składa się współpraca specjalistów, lekarzy, pielęgniarek oraz rodziny lub osób opiekujących się chorym. W zależności od stanu pacjenta wyróżnia się trzy grupy chorych pod względem ich sprawności ruchowej (motoryki): I grupa – pacjent kontaktowy, komunikujący się z otoczeniem, w dużej mierze samodzielny, który wymaga jedynie niewielkiego wsparcia; II grupa – pacjent leżący, który nie jest w stanie sam zmienić pozycji, jego samoobsługa jest znacznie ograniczona, często przejawia zaburzony kontakt z otoczeniem, wymaga stałej pomocy otoczenia; III grupa – pacjent leżący z dużymi zaburzeniami świadomości. Plany rehabilitacyjne znacznie różnią się w zależności od tego, w której grupie znajduje się pacjent. Powodzenie rehabilitacji zależy w dużej mierze od samego chorego, jego samopoczucia i stanu emocjonalnego. Z pewnością łatwiej pracuje się z osobą chętną i gotową do pracy. Mowa po udarze Na skutek udaru bardzo często pojawiają się zaburzenia mowy o różnym nasileniu i przebiegu. Ograniczone mówienie jest ogromnym problemem dla chorego, ponieważ znacznie utrudnia komunikację z otoczeniem, informowanie o swoich uczuciach, potrzebach. Ponadto wydłuża czas komunikacji, co jest męczące dla obu stron. Zaburzenia mowy po udarze mogą mieć charakter afazji (zaburzona mowa spowodowana uszkodzeniem czuciowego lub ruchowego ośrodka mowy lub obu naraz) bądź dyzartrii (mowa pacjenta jest zaburzona ze względu na uszkodzenie dróg unerwiających narządy mowne). Dyzartria jest o tyle lżejsza, że w jej przypadku pacjent może komunikować się z otoczeniem za pomocą pisma. Przy afazji sprawa ma się nieco gorzej, ponieważ chory przejawia nie tylko zaburzenia mowy, ale też trudności w nazywaniu, rozumieniu, czytaniu i liczeniu. Wiele osób z afazją jest całkowicie pozbawiona możliwości porozumiewania się z innymi ludźmi, co nierzadko jest powodem występowania depresji. U pacjentów z dyzartrią dominują trudności w odpowiednim układaniu narządów artykulacyjnych (robimy to całkowicie nieświadomie), a także zaburzenia połykania (dysfagia). Mowa chorego z dyzartrią cechuje się małą wyrazistością, monotonnością. Jest powolna i nierytmiczna. Przeczytaj również:Na czym polega dyzartria?Dysfagia (problem z połykaniem) – na czym polega?Terapia mowy po udarze Uważa się, że rehabilitację po udarze należy rozpocząć najszybciej jak to tylko możliwe. Zadaniem terapeutów w pierwszych dniach po incydencie mózgowym jest sprawdzenie, na jakim poziomie aktualnie znajduje się pacjent: Czy rozumie mowę? Czy potrafi nazwać zaproponowane obrazki? Czy nawiązuje kontakt z terapeutą? Czy mówi? Czy wie, gdzie się znajduje? Czy jest świadomy, jaki jest dzień tygodnia, miesiąc, rok? Warto zaznaczyć, że terapia mowy nie jest tylko zadaniem logopedy. Na proces leczenia ogromny wpływ ma rodzina i osoby opiekujące się chorym. Terapia mowy może trwać wiele miesięcy, a nawet lat, dlatego warto uzbroić się w cierpliwość. Bywają przypadki, że pacjent nigdy nie wraca do sprawności, którą wykazywał przed od zaburzeń mowy, które pojawiły się w wyniku udaru, każdy pacjent potrzebuje wsparcia, a przede wszystkim zrozumienia ze strony rodziny. Należy pamiętać, że proces rehabilitacji jest długi i monotonny i może mu towarzyszyć wiele chwil zwątpienia, obniżona samoocena i depresja, dlatego warto być z chorym w tym szczególnie trudnym dla niego czasie. Źródła: T. Pałka, M. Puchowska-Florek, Chory po udarze – rehabilitacja ruchowa i zaburzeń mowy, [w:] Choroby serca i naczyń, 2007, tom 4, nr 2. J. Morawska, M., A. Gutysz-Wojnicka, Problemy opiekunów chorych po udarze mózg. Udar Mózgu 2008, 10 (2). Udar mózgu prowadzi do zaburzeń funkcjonowania tego narządu, co może objawiać się w formie utraty sprawności ruchowej, problemów z równowagą oraz trudnościami z komunikacją. Przywrócenie sprawności wymaga regularnej i zazwyczaj długotrwałej rehabilitacji. Pacjenci często obawiają się czy będą mogli wrócić do aktywności sprzed udaru. Zastanawiają się czy możliwy będzie powrót do dawnego życia zawodowego, a także czy uda im się wrócić do sprawności pozwalającej na wykonywanie wcześniejszych aktywności np. ponownego prowadzenia samochodu czy uprawianie sportu. Z poniższego artykułu dowiesz się jak wygląda proces rekonwalescencji po udarze mózgu. Spis treści: Rehabilitacja po udarze mózgu Terapia zajęciowa dla pacjentów po udarze mózgu Czy po udarze mózgu można wrócić do pracy? Prowadzenie samochodu po udarze mózgu – czy jest możliwe? Rehabilitacja po udarze mózgu To czy pacjent po udarze mózgu będzie mógł wrócić do poziomu sprawności sprzed zdarzenia zależy od jego stanu zdrowia, stopnia zaburzeń doznanych na skutek udaru mózgu oraz efektywności procesu rehabilitacji. W rehabilitacji, podobnie jak przy rozpoznaniu pierwszych objawów udaru mózgu, kluczowy jest czas. Istotne jest jej wczesne rozpoczęcie oraz regularne kontynuowanie w kolejnych etapach leczenia. Badania poparte wieloletnimi obserwacjami wykazują, że wraz z upływem czasu od wystąpienia udaru mózgu pacjenci stopniowo tracą sprawność. Celem rehabilitacji poudarowej jest przywrócenie pacjentowi sprawności w jak największym zakresie w jak najkrótszym czasie. Dlatego dąży się do tego, aby była ona rozpoczynana jak najszybciej, często w ciągu pierwszych 24 godzin od incydentu mózgowo-naczyniowego (jak inaczej nazywany jest udar mózgu), po uzyskaniu stabilności stanu zdrowia pacjenta. Rehabilitacja poudarowa powinna być prowadzona przez wielospecjalistyczny zespół rehabilitacyjny tworzony przez specjalistów takich jak: lekarze neurolodzy, lekarze rehabilitacji medycznej, fizjoterapeuci, pielęgniarki, neuropsycholodzy, logopedzi, terapeuci zajęciowy i pracownicy socjalni. W celu zapewnienia kompleksowej opieki zespół ten powinien stale współpracować także z dietetykiem, technikiem ortopedycznym, a także ze specjalistami innych dziedzin (np. kardiologiem, ortopedą czy psychiatrą), jeżeli pacjent tego potrzebuje. Rehabilitacja rozpoczęta na oddziale udarowym/neurologicznym powinna być później kontynuowana na oddziale rehabilitacyjnym lub w przychodni rehabilitacyjnej. Rodzaj i czas trwania rehabilitacji jest dobierany indywidualnie do pacjenta. Obejmuje nie tylko dostosowane ćwiczenia fizyczne, ale także terapię zajęciową, która uczy chorego funkcjonowania w życiu codziennym czy zawodowym z uwzględnieniem ewentualnych ograniczeń będących następstwem zaburzeń neurologicznych powstałych na skutek udaru mózgu. Terapia zajęciowa dla pacjentów po udarze mózgu Bardzo istotnym elementem rehabilitacji poudarowej jest terapia zajęciowa. Ma na celu nauczyć pacjenta wykorzystywania umiejętności nabytych podczas fizjoterapii w sytuacjach życia codziennego. Łączy zabiegi fizjoterapeutyczne z wykonywaniem typowych codziennych czynności, a dzięki temu pomaga choremu w odzyskiwaniu samodzielności. Jest on angażowany w aktywności związane np. z dbaniem o siebie, pracą czy rozrywką. Taka forma zajęć jest dla pacjentów często bardziej przystępna niż same ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Choremu łatwiej jest zrozumieć ich sens, a to sprawia, że bardziej angażują się w terapię, co zwiększa szanse na jej powodzenie, czyli usprawnienie chorego. Terapia zajęciowa pomaga pacjentom odzyskać sprawność w wielu obszarach życia zarówno podstawowych, takich jak: higiena osobista, ubieranie się, spożywanie posiłków, przyjmowania leków czy komunikacji z innymi ludźmi, jak i bardziej zaawansowanego funkcjonowania w społeczeństwie: zarządzania finansami, reakcji na zagrożenia czy rozwiązywania problemów. Należy mieć na uwadze, że ze względu na nieprawidłową pracę narządu ruchu czy zaburzenia poznawczo-behawioralne, które mogą występować po udarze mózgu, nie zawsze można przywrócić wszystkie wcześniejsze sprawności. W takich sytuacjach terapia zajęciowa pomaga wypracować umiejętności zastępcze. Przykładowo, pacjent, który na skutek udaru utracił czucie w połowie ciała, może uczyć się wykonywania wielu czynności na nowo przy użyciu jednej ręki. Czy po udarze mózgu można wrócić do pracy? Od tego jak wiele uda się osiągnąć podczas rehabilitacji, a w szczególności podczas terapii zajęciowej, zależy możliwość powrotu do aktywności zawodowej. Powrót do pracy po udarze mózgu jest niekiedy możliwy, ale trzeba pamiętać, że nie zawsze będzie możliwe wykonywanie tego samego zawodu czy pełnienie takiego samego stanowiska, jak wcześniej. Osoby mające poniżej 65 lat, czyli będące w wieku aktywności zawodowej, w szczególności powinny mieć zapewniony dostęp do specjalistycznej terapii zajęciowej i rehabilitacji zawodowej. Zajęcia powinny uwzględniać zawód wykonywany przez chorego lub przygotować go do ewentualnej zmiany pracy. Powrót do aktywności zawodowej to optymalny sposób zakończeniu rehabilitacji poudarowej. Znacząco wpływa na poprawę jakości życia osób po udarze mózgu. Prowadzenie samochodu po udarze mózgu – czy jest możliwe? Możliwość pojechania samochodem w dowolne miejsce jest dla wielu osób wyznacznikiem samodzielności i niezależności. Z tego względu odzyskanie sprawności za kierownicą jest często dla osób po udarze mózgu bardzo istotnym elementem powrotu do zdrowia. To, czy chory będzie mógł ponownie prowadzić samochód wymaga konsultacji i decyzji lekarza, a w wielu przypadkach wymagane może być także ponowne podejście do egzaminu na prawo jazdy. Zmiany w stanie zdrowia, które mogą mieć wpływ na zdolność kierowania pojazdami np. informację o przebytym udarze należy zgłosić do właściwego urzędu (np. wydziału komunikacji lub starostwa powiatowego). Może to zrobić chory, lub jego rodzina, lekarz prowadzący, a także członkowie komisji ZUS, którzy przyznają rentę z tytułu niepełnosprawności. Po takim zgłoszeniu, kierowca zostaje skierowany na badania pozwalające określić czy i na jakich warunkach może zachować prawo jazdy. Wynika to z faktu, że do skutków udaru mogą należeć zaburzenia równowagi, problemy ze wzrokiem, osłabiona sprawność w kończynach, szybciej pojawiające się zmęczenie, a także trudności w ocenie zagrożenia, czyli czynniki istotnie wpływające na zdolność prowadzenia samochodu. Dla bezpieczeństwa własnego oraz innych uczestników ruchu osoba po udarze mózgu powinna przejść odpowiednie przygotowanie zanim ponownie usiądzie za kierownicą. Powrót do sprawności może ułatwić kierowcy specjalistyczna rehabilitacja, a także współpraca z instruktorem nauki jazdy specjalizującym się w pomocy osobom niepełnosprawnym. Koniecznie może okazać się także przystosowanie samochodu do możliwości kierowcy. Udar mózgu to trzecia co do częstości przyczyna śmierci na świecie. W Polsce rocznie z tego powodu cierpi aż 60 tys. pacjentów, 40% z nich umiera, a 30% żyje z ciężkimi powikłaniami. Tylko co trzeci pacjent, który przebył udar mózgu, wraca do pełnej sprawności i zdrowia. W wielu sytuacjach zauważanie pierwszych symptomów, jak opadanie kącika ust czy porażenie czucia w kończynach, może diametralnie zmienić rokowania mózgu - czym jest i jakie są jego przyczyny? Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) udar mózgu to pojawienie się zaburzeń czynności mózgu na tle naczyniowym, które utrzymują się dłużej niż 24 godziny, o ile wcześniej nie doprowadzą do śmierci. Rozróżniamy dwie podstawowe przyczyny rozwoju udaru. Niedokrwienie, które stanowi ponad 80% wszystkich przypadków i powstaje w wyniku zakrzepu lub zatoru w naczyniach mózgowych, na przykład na tle rozległej miażdżycy lub choroby zatorowo-zakrzepowej. Drugą przyczyną jest krwotok powodujący udary może przydarzyć się udar? Znajomość czynników ryzyka, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia udaru jest niezwykle ważna, ponieważ pozwala na wdrożenie odpowiedniej profilaktyki i zmniejszeniu zagrożenia. Wyróżniamy czynniki niemodyfikowalne, na które nie mamy wpływu (należą tu zaawansowany wiek i płeć męska oraz występowanie tego schorzenia w najbliższej rodzinie), oraz modyfikowalne, które można eliminować poprzez działania medyczne (odpowiednie leczenie) i niemedyczne (np. rezygnacja z palenia, dieta) i tym samym zmniejszać ryzyko udaru:Nadciśnienie tętnicze i inne choroby układu krążeniaCukrzycaPodwyższony poziom cholesteroluZaburzenia hematologiczne (związane z krzepliwością)Palenie papierosówNadużywanie alkoholuNiewystarczająca aktywność fizycznaOtyłość i niezdrowa dietaStosowanie leków przeciwzakrzepowychStosowanie antykoncepcji hormonalnejUdar mózgu - objawy Udar mózgu to stan nagły, którego objawy pojawiają się natychmiast, a ich prawidłowe i szybkie rozpoznanie wpływa na rokowanie, ponieważ pacjent zawsze wymaga jak najszybszej hospitalizacji. Cechą charakterystyczną jest to, że bardzo często objawy dotyczą tylko jednej połowy ciała. Zaliczamy do nich:zaburzenia czucia w kończynach i twarzy - drętwienieporażenie mięśni kończyn, niesprawnośćosłabienie siły mięśni, np. po jednej stronie twarzy (opadanie kącika ust)zaburzenia widzenia w jednym oku Dodatkowo, osoba chora wykazuje zaburzenia w rozumieniu mowy i mówieniu (mowa bełkotliwa), ogólne splątanie. Może mieć zawroty głowy, problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności, a nawet w staniu i utrzymaniu postawy pionowej. Zdarza się, że udar mózgu (najczęściej krwotoczny) poprzedza silny ból głowy. W ciężkich przypadkach chory może stracić mózgu – pierwsza pomoc Najczęściej pierwsze objawy obserwuje osoba najbliższa i to od niej zależy, jak szybko zostanie podjęte leczenie, ponieważ w przypadku udaru mózgu najważniejszy jest czas - od rozpoznania objawów do wdrożenia odpowiedniego postępowania medycznego – mówi się „czas to mózg”, a według wytycznych leczenie powinno zostać podjęte najpóźniej 6h po zaobserwowaniu pierwszych objawów (optymalnie 3h). W pierwszej kolejności należy udzielić pierwszej pomocy. Osobę z podejrzeniem udaru należy ułożyć na boku w pozycji bocznej ustalonej (tak, aby nie było ryzyka zakrztuszenia się wymiocinami), zapewnić jej dostęp do świeżego powietrza, rozluźnić ubranie, a następnie niezwłocznie wezwać pogotowie medyczne przy udarze Pomoc medyczna jest udzielana pacjentowi już w karetce. Następnie w szpitalu jak najszybciej otrzymuje on odpowiednie leczenie. Podawany jest tlen, płyny elektrolitowe, leki stabilizujące ciśnienie krwi, leki przeciwgorączkowe, w sytuacji obrzęku mózgu również leczenie przeciwobrzękowe np. furosemid (np. Furosemidum Polpharma). W przypadku stwierdzenia udaru wynikającego z zakrzepu, pacjent otrzymuje również leczenie trombolityczne, czyli przeciwzakrzepowe – alteplaza czyli tkankowy aktywator plazminogenu (np. Actilyse). Lekarz może zalecić również aspirynę w dawkach kardiologicznych (np. Aspirin Cardio, Acard) lub heparynę drobnocząsteczkową (np. Clexane). Natomiast w przypadku udaru krwotocznego konieczny może być zabieg przebytego udaru Ze względu na fakt, iż podczas udaru mózgu określone fragmenty tego narządu są niedotlenione, pacjentowi grożą poważne powikłania, które mają wpływ na sprawne i samodzielne funkcjonowanie. Ciężkość powikłań związana jest z rozległością, umiejscowieniem udaru oraz czasem, jaki minął od wystąpienia objawów do rozpoczęcia leczenia. Wyróżniamy powikłania, takie jak zaburzenia ruchowe, niedowłady, problemy z utrzymaniem równowagi, zaburzenia czucia, bóle, problemy z koncentracją, otępienie, problemy z mówieniem, zaburzenia psychiczne, np. depresja. Wszystkie powikłania, zarówno te psychiczne, jak i niepełnosprawność fizyczną poddaje się leczeniu przy pomocy dostępnych leków, jak i fizyko- i fizjoterapii. Wielu pacjentów niestety nie wraca do pełnej sprawności, jednak ci wszyscy, w przypadku których podjęto szybkie leczenie, dzięki sprawnej reakcji osób będących świadkiem udaru mają bardzo duże szanse na powrót to normalnego Agnieszka Soroko, mgr wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z

udar mózgu kiedy wraca mowa